NOHUT ALİ AMMİ’NİN TEKESİ

Bir hikaye de benden: Bu da Altınözü ağzıyla yazılmış.

muallim

NOHUT ALİ AMMİ’NİN TEKESİ

Nohut Ali Ammi o günü Anteke’ye gidikti. Birkaç tene geçi götürüktü satmaya. Eyyi paranan satıktı heppisini. Keyfine deyecek yoktu. Ne alsam ne alsam deyi düşünürken akline künefe geldi:

- “He yoho!" dedi, içinden, "şurdan kehabe künefe alyım da yiyek bizim Mama Karinen barabar.”

Mama Kari avradı olur Nohut Ali’ning. Yıllar yılı birbirlerining kahirlerini çekik, eyyi kötü yaşayık gidikler. Sattığı geçilerde onung da emeği vardı. Gerçi ona bir fistan diksin deyi birkaç parça basma alık emme, künefening yeri de başkadı canım. “Eskiden bizim kari de künefe dökerdi emme, kocadı kalana.” deyi düşündü ve tuttu künefecining yolunu. Eyyi tarafından bir kilo künefe darttırdı.

- Peynir ilüzüm mü Hacci Ammi? dedi künefeci.

"- Yok” dedi Nohut Ali. "Evde birez duzlu peynir olucu ellalem. Gidince suya koyar keni bizim kari. Duzu gidince yaparık künefeyi kalana."

Künefeyi aldı ve düştü eving yoluna.

Otobisten kapınıng önünde endi. Oğlu Hannüf karşıladı keni. Nohut Ali, elindeki künefeyi Hannüf’e uzadırkan, “Ananga söyle oğlum; birez peynir çıkarsıng katremizden. Şeker akidi de hazırlasıng. Akşama şeyle ağız dadınnan bir künefe yiyek.”

Nohut Ali otobising parasını verirken, Hannüf siğirtti eve deyin. Bir yandan siğirdyo bir yandan çığıryo:

- Anaaaaaaaaaa! Anaaaaaaaa!

Mama Kari ordan cevap verdi:

- Ne çığıryon bire kuyruğuna basılık pissik kimi?

- Anaaaa! Anaaaa! , Babam ne getirik bilyomung?

- Bire nerden bilicim keni? Ne getirik?

- Künefe getirik dinime imanıma. Hem babam diyo ki; “ Katremizden kehabe peynir çıkarık suya koyamışsıng. Şeker akidi de etsin” diyo.

Mama Kari, aldı künefeyi, bir yandan peynir çıkardı katremizden. Bir yandan, şeker akidini hazırlamaya kuyuldu. Akşam vakti oluktu kalana. Çoban birlim ikilim gelyodu. Nohut Ali Ammi arabanın parasını verik, eve gelikti. Oğluna seslendi:

— Bire Hanifi, bak bakalım çoban gelik, bizim teke nerde kalık?

— Tamam, Baba, dedi Hannüf. Seğirtti getti harmana deyin.

Ora baktı yok, bura baktı yok. Gelmeyik canım, teke yok ortalıkta. Eve geri geldi.

Künefe de tam kızerik, akidi de dökülük. Yi beni diyo.

- Bulamadım baba, tekeyi

Nohut Ali livanda uzanık. Yerinden kağdığı kimi Hannüfün üstüne yörüdü:

- Bu teke böğün ille bulunucu. Yoksa künefe münefe yok!

Mama Kari içinden “Yandım!” diyo, “Şindi beylesi bir künefeyi ortada bırak ta get teke ara. Olacak iş değil” deyi düşündü.

Nohut Ali Ammi’ye belli etmeden Hannüf’üng kulağına eğildi.

— Bire oğlan sen çık dışarı deyin. Ben de çıkyım sennen. Ben dörd elli ayaklı olyum. Sen de al elinge bir dahnek. Seni mundar şişesice seni! Niye beyle gece vakıtlarında bizi yoryong? Geç bakyım ahıra deyin iki tene de vur ardımdan. Biz de oturuk şu künefeyi ağız dadınnan yiyek yoksa babang yidirmeyci bize keni.”

İkisi birden çıktılar dışarı. Aynen dediklerini yaptılar.

Nohut Ali Ammi, sordu Mama Kari”ye; “Geldi mi kele bizim teke?”

- He, geldi Herif, dedi. Oturuk enine konuna künefeyi yidiler. “Nasıl olsa biz künefeyi yiyene kader gelir bu teke zahır” da diyolar içlerinden. Emme teke bir türlü gelmiyo.

Ertesi sebbah, çoban toplanırkan, Nohut Ali Ammi, oğlana:

- Bire Hannüf, tekeyi böğün salma çobana. Ona elac getiriğim. Sürücüm ayağındakı yaraya” demez mi.

Aldı bizim Mama Kari’nen Hannüf’ü bir talaş. Nohut Ali ammi bakık ikisi de birbirinden talaşlı. “ Nolyo bire size beyle?” deyi soruk. Mama Kari, yarı korku yarı ceseret ağnatmaya karar verik:“ Valla Herif, byle byle oldu. Künefeyi sıcak yimek üçün senğe yalan söyledik.”

Nohut Ali eyyice kızyo. Hanifi’yi gönderyo tekeyi bulmaya. “Bulmadan gelirseng seni eve almam ha” diyo.

Hannüf söyleni söyleni tekeyi aramaya gidyo.

Ne kader gezdise bir tüllü bulamıyo kirt çalasıca tekeyi. Artık tekeden umudunu kesik eve gelyo. Bir bakyo ki babası tekeyi yatırık, ayaklarını bağlayık, elac süryo yarasına. İçinden derin bir “Ohhh!” çekyo ki o biçim.

………..

M.Nesim DÖNMEZ